Ongeveer 10 jaar geleden werd ik na een avondje stappen wakker met een piep in mijn oor. In de veronderstelling dat dit wel over zou gaan werd ik destijds naar de KNO-arts doorverwezen. Tot mijn grote schok vertelde ze mij hier dat er helaas niets aan te doen was, en dat ik er maar mee moest leren leven. Sindsdien heb ik geen dag (of nacht) meer kunnen genieten van de stilte en moet ik altijd oppassen met harde geluiden om te voorkomen dat het erger wordt. Helaas lukt dit niet altijd en is mijn tinnitus (zoals deze aandoening heet) in de loop der jaren alleen maar erger is geworden.

Naast dat het dus structureel erger kan worden, is de intensiteit van ‘de piep’ afhankelijk van veel verschillende factoren. Ben je bijvoorbeeld moe of gestrest, dan word je vatbaarder voor het oneindige geluid in je hoofd. En zodra je je hieraan gaat irriteren, wordt het alleen maar erger. Een vicieuze cirkel zegmaar. Daarom luidt het advies van alle KNO-artsen ook altijd dat je er gewoon niet op moet letten! Maarja,… dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.

In het schilderij heb ik geprobeerd mijn tinnitus te verbeelden. De ‘witte bliksemschicht’ weerspiegelt de piep in mijn hoofd, terwijl de kleuren verraden hoeveel last ik ervan heb.