In het jaar waarin ‘De Muur’ viel, zag deze jongen het levenslicht.

Nick Albertus Theodorus Nicolaas Van der Kroft

Een naam zo lang, dat ie niet eens fatsoenlijk op z’n ID-kaart past.

Hoewel geboren in Nijmegen, verhuisde ie al snel naar een klein dorpje in Noord-Limburg. Hier leerde hij ravotten in de modder en beleefde hij de wildste avonturen in het nabijgelegen Reichswald (D).

Toch leek een terugkeer naar de Keizerstad een kwestie van tijd.

Want, buiten de jaarlijkse carnavalsoptocht, blijft het toch behoorlijk stil in zo’n klein dorpje. Leuk,… voor uitgerangeerde pensionado’s, maar niet voor deze bon vivant in spé.

Echter, voordat hij zijn wilde haren voorgoed aan de wilgen ging hangen, moest meneer méér van de wereld zien. Daarom vertrok ie zuidwaarts; naar Barcelona.

“De stad van de liefde”

“The City That Never Sleeps”
of
“Het Venetië van Catalonië “

(Alles behalve Barça, want dat is de bijnaam van Blaugrana)

Hier voelde hij zich al snel als een vis in het water. Maar, zoals het spreekwoord luidt, komt aan al het goede een einde. Eenmaal terug in De Keizerstad, vond “El Cariño” daarom maar moeilijk zijn weg. Die sïestas onder de Mediterrane zon waren namelijk zo gek nog niet. En de ochtend beginnen met een “carajillo” is ook geen straf, ofweldan?

Ondanks alles, maakte ‘Nickos’ al gauw naam als bourgondisch enfant terrible. Zijn manier van leven bleef niet onopgemerkt én een feestje was gedoemd te mislukken zonder zijn aanwezigheid.

Tegenwoordig doet hij het íets rustiger aan, en probeert ie te genieten van de kleine dingen. Het 2voor12 letterwoord raden, de nachtelijke hemel afturen met zijn telescoop of eindeloos bladeren in een van zijn fascinerende encyclopedieën.

Daarnaast tikt ie af en toe wat artikeltjes in elkaar en laat hij zijn creativiteit de vrije loop in zijn schilderijen.