Mijn allereerste olieverf schilderij was meteen een tweeluik. Ik had werkelijk geen flauw idee hoe je een zo’n schilderij moest maken, maar wilde graag een verhaal vertellen met behulp van kleuren en compositie. Destijds zat ik namelijk niet echt lekker in m’n vel en zocht een manier om dat ‘gevoel’ te visualiseren.

Op het linker canvas wordt ‘rood’ (synoniem voor vreugde, ambitie en vooruitgang) steeds verder naar buiten gedrukt door het zwarte vlak. Uiteraard niet de meest optimistische gemoedstoestand, maar ik maakte me eigenlijk meer zorgen over de toekomst.

Het formaat van het linker canvas is namelijk een stuk kleiner en wordt verbonden door de horizontale vlakken. Deze verbinding symboliseert de transitie naar een positievere levensfase. Maar, het formaat van het rode canvas verraadt dat dit in potentieel geslonken is. Dat het nooit meer de ongedwongen, vrije vorm kan aannemen dat het ooit had kunnen zijn.